നിന്നെയിങ്ങനെ
സൂക്ഷിച്ചു
നോക്കുമ്പോഴൊക്കെ
നീയൊരു
ആള്‍കൂട്ടമാണന്നെനിക്ക്
തോന്നാറുണ്ട്
പവിത്രമായൊരു
ചിന്തയുടെ ഒത്ത നടുവില്‍
വെച്ചു
ഗാഡമായി പുണരാതെ
നിന്നെയോരിക്കലും
ഒറ്റയാക്കിയെടുക്കാനാവില്ലന്നറിയാം
അല്ലാതെ
നീയിങ്ങിനെ
നൂറുനൂറായി വളര്‍ന്നു
വലിയൊരു ജനാവലിയായി
മാറിയാല്‍
ശരിയാവില്ല .
ആള്‍ താമസമില്ലാത്ത
കുലീനമായൊരു
ഗ്രാമത്തെ കുറിച്ച്
കവിത എഴുതാനുള്ള
ഔത്സുക്യത്തെ
അതിജീവിക്കാവനാവാതെ
കൈ വിറക്കുന്നതു
നിന്നെ
അറിയിക്കണമെന്നുണ്ട്.
നാണം കൊണ്ട്
വരികളില്‍ നിന്ന്
ഇറങ്ങിയോടുന്ന വാക്കിനെ
ഉന്തിതള്ളി
നിന്റെ മുന്നില്‍
കൊണ്ടുവന്നിടാന്‍
പലവുരു വിചാരിച്ചതാണ്
തലക്കാലം
സമുദ്ര നിരപ്പില്‍
എന്നെയും നിന്നെയും
കാത്തിരിക്കുന്ന കുലീനമായ
ഗ്രാമത്തിലേക്ക്
മാറ്റി വെക്കുകയാണ്
എല്ലാമെല്ലാം ...
No comments:
Post a Comment