കാര്യങ്ങള്‍
ഇത്രയോക്കെയായ സ്ഥിതിക്ക്
ഇനിയുമിങ്ങനെ
ഔപചാരികതയുടെ
വിളര്‍ത്ത ചിരികളില്‍
കാര്യങ്ങളവവസാനിപ്പിക്കാന്‍
എനിക്കൊട്ടും താല്പര്യമില്ല ..
നീ എന്തിനാണ്
വഴിയറിയാത്ത
കാറ്റുകളെയും
ഒഴുകാനറിയാത്ത
അരുവികളെയും
പഴുക്കാനറിയാത്ത
പഴങ്ങളെയും
കുറിച്ച് വേവലാതിപ്പെടുന്നത് ?
വെറുതെ പൊഴിഞ്ഞു പോയ
ഋതുക്കളെ ഓര്‍ത്തു
എത്രകാലമാണ് ഈ കരയില്‍
നമുക്ക് മുഖം മുഖം
നോക്കിയിരിക്കാനവുക ..
പേരില്ലാത്ത ഗ്രാമങ്ങളും
തകര്‍ന്നടിഞ്ഞ നഗരങ്ങളും
മാത്രമാണ് എങ്ങും ബാക്കിയുള്ളത് ..
ആയതിനാല്‍.......
ഞാനൊരു പ്രണയ കവിതയെഴുതാം..
എന്റെ വരികളിലെ
ബിംബമായി നീ മരണമില്ലാത്തവളാവുക..
ഞാനും നീയും
കവിയും കവിതയുമായി
ഉപചാരങ്ങളെ ഓര്‍ത്തു പൊട്ടിച്ചിരിക്കും .
No comments:
Post a Comment